ننویسیم: متد
بنویسیم: روش، شیوه، طرز، راه و ... .
بنویسیم: روش، شیوه، طرز، راه و ... .
۱۳۸۹ آبان ۳, دوشنبه
۱۳۸۹ مهر ۱۸, یکشنبه
پرهیزکار یا پرهیزگار ؟
استفاده از لغت پرهیزگار، درست است و پرهیزکار، معنای مورد نظر را به طور کامل نمی رساند؛ چون منظورمان از کاربرد این واژه، فردی نیست که فقط پرهیز می کند. پس پرهیزگار درست است.
بنویسیم: پرهیزگار ننویسیم: پرهیزکار
بنویسیم: پرهیزگار ننویسیم: پرهیزکار
۱۳۸۹ مهر ۱۵, پنجشنبه
آموزش ویراستاری
شما می توانید به زودی با مطالعه مطالب آموزشی، ویراستاری را بیاموزید. البته طرحی برای آموزش ویراستاری داریم که در آینده اعلام خواهیم کرد.
۱۳۸۹ مهر ۱۳, سه‌شنبه
دعوت به همکاری
«ویراستاران» از افراد ذیل برای همکاری دعوت می کند:
1. ویراستار در رشته های علوم اسلامی؛
2. بازاریاب برای جذب پروژه های ویرایشی.
خواهشمند است اعلام آمادگی و رزومه خود را به آدرس ramezani22000@gmail.com
ارسال فرمایید.
۱۳۸۹ مهر ۷, چهارشنبه
كزازي: «وام‌واژه» از توان و كارايي زبان پارسي مي‌كاهد
كزازي: «وام‌واژه» از توان و كارايي زبان پارسي مي‌كاهد
خبرگزاري فارس: ميرجلال‌الدين كزازي گفت: «وام‌واژه» مي‌تواند از توان و كارايي زبان پارسي در واژه‌سازي بكاهد، زيرا وام‌واژه همواره با هنجارها و ساختارهاي زبان پارسي نمي‌سازد و در كالبدهاي اين زبان به درستي جاي نمي‌گيرد.
«ميرجلال‌الدين كزازي» پژوهشگر، مترجم و استاد زبان و ادبيات فارسي دانشگاه در گفت‌و‌گو با خبرنگار ادبي فارس، گفت: زبان پارسي از ديد من يكي از توانمندترين زبان‌هاي جهان است زيرا دستگاه و سامانه واژه‌سازي در آن بسيار كارآمد و گسترده است. اگر بگويم كه در اين زبان بيكران واژه مي‌توان ساخت سخني بر گزاف نگفته‌ام. زيرا در زبان پارسي بسنده است كه شما دو يا چند واژه را در كنار يكديگر بنهيد به هم بپيونديد تا واژه‌اي نو به دست بياوريد.
«كزازي» ادامه داد: زبان پارسي، زباني كالبدينه و خشك و كران‌مند مانند پاره‌اي از زبان‌هاي جهان نيست. همين توان و كارآمدي در ساختن واژه‌هاي نو در زبان پارسي انگيزه‌اي نيرومند شده است تا اين زبان زباني هنري شود و برترين، مايه‌ورترين و دلاورترين سامانه (سيستم) ادبي جهان در آن پديد بيايد. زيرا هر سخنور يا نويسنده يا كسي كه زبان را به شيوه‌هاي هنري، پندارينه و زيباشناختي به كار مي‌گيرد مي‌تواند به پيكره و نمود و چگونگي نو آيين و بي‌پيشينه در زبان پارسي دست بيابد.
وي افزود: به سخن ديگر اين زبان را به يكبارگي از آن خويش بگرداند. شيوه ويژه خود را در كاربرد زبان در آن بيابد و به كار گيرد. اگر براي نمونه ما واژه‌هايي را كه در زبان پارسي با واژه‌هايي چون دست، پا، سر ساخته شده‌اند بيرون بكشيم خود واژه نامه‌اي يا فرهنگي گرانسنگ را پديد خواهند آورد. از‌اين‌روي من نمي‌پذيرم كه زبان پارسي زباني ناتوان و تنك‌مايه و ناكارآمد است.
اين فردوسي‌پژوه گفت: از اين روي نيازهاي نوزباني و واژگاني را ما مي‌توانيم در زبان پارسي به آساني برآوريم و واژه‌هاي نو بسازيم، از آن ميان واژه‌هاي فني و دانشورانه. يك نكته در اين ميان آن است كه آميختگي زبان فارسي با واژه‌هاي بيگانه يا آنچنان كه آنها را مي‌ناميم «وام واژه‌ها» مي‌تواند از توان و كارايي زبان پارسي در واژه‌سازي بكاهد، زيرا وام واژه‌ها همواره با هنجارها و ساختارهاي زبان پارسي نمي‌سازند و در كالبدهاي اين زبان به درستي جاي نمي‌گيرند.
مترجم «ايلياد و اديسه» تصريح كرد: زيرا از ديد ساختار آوايي يا معني‌شناختي يا ديگر ساختارهاي زباني به گونه‌اي نيستند كه بتوان آنها را با واژه‌هاي پارسي پيوند داد و واژه‌هاي نو پديد آورد. از اين روي هنگامي كه واژه‌اي از زباني بيگانه به پارسي راه مي‌جويد واژه‌هاي هم‌خانواده خود را به همراه مي‌آورد. بدين سان آبخوست‌هايي (جزيره) واژگاني يا به سخني ديگر «كولوني»هايي واژگاني در زبان پديد مي‌آيند كه هيچ پيوندي با زبان پارسي ندارند.
خالق «نامه‌باستان» افزود: اين پديده كه در زبان شناسي آن را «قاموس وارگي» مي‌ناميم اندك اندك زبان را از درون مي‌فرسايد و مي‌پوساند سرانجام زبان به تالابي از واژه‌هاي ناهمگون و ناهمگين دگرگون مي‌شود كه هيچ پيوند ساختاري و اندام وار (ارگانيك) با يكديگر ندارند.
«كزازي» با اشاره به رسم‌الخط فارسي خاطر نشان كرد: خط پارسي درست است كه از پاره‌اي نارسايي‌ها و ناروشني‌ها در رنج است، اما اين نارسايي‌ها، اين تنگناها كه يكي از آنها آن است كه مصوت‌ها در آن نشان داده نمي‌شود به گونه‌اي نيست كه اين خط يا دبيره را به دبيره (خطي) بسيار دشوار در آموختن دگرگون سازد. دشواري بيگانگان در آموختن خط پارسي از ديد من بيشتر باز مي‌گردد به اينكه ريخت نوشتاري آواها يا حروف در خط پارسي با خط آنان يكسان نيست و گرنه اگر ما دبيره‌هاي زبان‌هاي ديگر را، از آن ميان زبان‌هاي اروپايي بكاويم و بررسيم در آنها نيز تنگناها و دشواري‌هايي خواهيم يافت.
وي در آخر بيان كرد: نكته‌اي ديگر كه من شايسته مي‌دانم بر آن انگشت بنهم اين است كه دبيره و خط فارسي بستر و خاستگاه خوشنويسي يكي از نغزترين و زيباترين هنرهاي ايراني شده است.
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8704050781
«كزازي» ادامه داد: زبان پارسي، زباني كالبدينه و خشك و كران‌مند مانند پاره‌اي از زبان‌هاي جهان نيست. همين توان و كارآمدي در ساختن واژه‌هاي نو در زبان پارسي انگيزه‌اي نيرومند شده است تا اين زبان زباني هنري شود و برترين، مايه‌ورترين و دلاورترين سامانه (سيستم) ادبي جهان در آن پديد بيايد. زيرا هر سخنور يا نويسنده يا كسي كه زبان را به شيوه‌هاي هنري، پندارينه و زيباشناختي به كار مي‌گيرد مي‌تواند به پيكره و نمود و چگونگي نو آيين و بي‌پيشينه در زبان پارسي دست بيابد.
وي افزود: به سخن ديگر اين زبان را به يكبارگي از آن خويش بگرداند. شيوه ويژه خود را در كاربرد زبان در آن بيابد و به كار گيرد. اگر براي نمونه ما واژه‌هايي را كه در زبان پارسي با واژه‌هايي چون دست، پا، سر ساخته شده‌اند بيرون بكشيم خود واژه نامه‌اي يا فرهنگي گرانسنگ را پديد خواهند آورد. از‌اين‌روي من نمي‌پذيرم كه زبان پارسي زباني ناتوان و تنك‌مايه و ناكارآمد است.
اين فردوسي‌پژوه گفت: از اين روي نيازهاي نوزباني و واژگاني را ما مي‌توانيم در زبان پارسي به آساني برآوريم و واژه‌هاي نو بسازيم، از آن ميان واژه‌هاي فني و دانشورانه. يك نكته در اين ميان آن است كه آميختگي زبان فارسي با واژه‌هاي بيگانه يا آنچنان كه آنها را مي‌ناميم «وام واژه‌ها» مي‌تواند از توان و كارايي زبان پارسي در واژه‌سازي بكاهد، زيرا وام واژه‌ها همواره با هنجارها و ساختارهاي زبان پارسي نمي‌سازند و در كالبدهاي اين زبان به درستي جاي نمي‌گيرند.
مترجم «ايلياد و اديسه» تصريح كرد: زيرا از ديد ساختار آوايي يا معني‌شناختي يا ديگر ساختارهاي زباني به گونه‌اي نيستند كه بتوان آنها را با واژه‌هاي پارسي پيوند داد و واژه‌هاي نو پديد آورد. از اين روي هنگامي كه واژه‌اي از زباني بيگانه به پارسي راه مي‌جويد واژه‌هاي هم‌خانواده خود را به همراه مي‌آورد. بدين سان آبخوست‌هايي (جزيره) واژگاني يا به سخني ديگر «كولوني»هايي واژگاني در زبان پديد مي‌آيند كه هيچ پيوندي با زبان پارسي ندارند.
خالق «نامه‌باستان» افزود: اين پديده كه در زبان شناسي آن را «قاموس وارگي» مي‌ناميم اندك اندك زبان را از درون مي‌فرسايد و مي‌پوساند سرانجام زبان به تالابي از واژه‌هاي ناهمگون و ناهمگين دگرگون مي‌شود كه هيچ پيوند ساختاري و اندام وار (ارگانيك) با يكديگر ندارند.
«كزازي» با اشاره به رسم‌الخط فارسي خاطر نشان كرد: خط پارسي درست است كه از پاره‌اي نارسايي‌ها و ناروشني‌ها در رنج است، اما اين نارسايي‌ها، اين تنگناها كه يكي از آنها آن است كه مصوت‌ها در آن نشان داده نمي‌شود به گونه‌اي نيست كه اين خط يا دبيره را به دبيره (خطي) بسيار دشوار در آموختن دگرگون سازد. دشواري بيگانگان در آموختن خط پارسي از ديد من بيشتر باز مي‌گردد به اينكه ريخت نوشتاري آواها يا حروف در خط پارسي با خط آنان يكسان نيست و گرنه اگر ما دبيره‌هاي زبان‌هاي ديگر را، از آن ميان زبان‌هاي اروپايي بكاويم و بررسيم در آنها نيز تنگناها و دشواري‌هايي خواهيم يافت.
وي در آخر بيان كرد: نكته‌اي ديگر كه من شايسته مي‌دانم بر آن انگشت بنهم اين است كه دبيره و خط فارسي بستر و خاستگاه خوشنويسي يكي از نغزترين و زيباترين هنرهاي ايراني شده است.
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8704050781
كزازی: نگاره‌های شاهنامه، بخش گسترده‌ای از نگارگری ایرانی است
آفتاب: میرجلال‌الدین كزاری گفت: «نگاره‌های شاهنامه كه بخشی گسترده و نیك دلاویزی از نگارگری ایرانی را می‌سازند، همچنان سرشت و ساختاری نمادین و آنسری دارند و بازنمای رازند».
به گزارش خبرگزاری آفتاب به نقل از روابط عمومی همایش شاهنامه‌نگاری، میرجلال الدین كزازی، محقق و استاد دانشگاه، در آیین گشایش همایش «شاهنامه نگاری» گفت: «شاهنامه شاهكاری حماسی است و حماسه خواه ناخواه ساختار و سرشتی «گیتیگ» دارد. در این نگاره‌ها، زمینه چه گلشن باشد، چه شكارستان و بزمگاه و آوردجای، نیز اسب و سواری و جنگ ابزار و هر پدیده ای دیگر از این دست وابسته به جهانی است دیگر سوی و دیگر سان كه اگر بازتاب و نمودی نیز در گیتی دارد، مگر درشت و كژمژ و ناساز و بی اندام نیست. از آن است كه آنچه در نگاره‌های شاهنامه می‌بینیم، حماسه‌ای است كه به شیوه‌ای شگرف، بیش در مینو می‌گذرد و روی می‌دهد تا در گیتی كه خاستگاه و رزمگاه حماسه است».
در ادامه مراسم افتتاحیه، محمدعلی رجبی، نماینده فرهنگستان هنر گفت: «این همایش به مناسبت رنج سی‌ساله حكیم و هنرمند فرهیخته ایران، حكیم ابوالقاسم فردوسی، از سوی فرهنگستان هنر برنامه ریزی شده است. شاید جای این سؤال باشد كه چرا فرهنگستان هنر به بزرگداشت چنین شخصیت نامورنامه‌ای پرداخته است. آن هم در دوره‌ای كه هنر با تعاریف و فضایی جدید در جهان رشد یافته و در ایران هم به تبعیت از این روند، در حال رشد و تحول است. شاید دلیل این حركت فرهنگستان این باشد كه نامورنامه فردوسی بزرگ، كتاب حكمت ایرانی-اسلامی و با تفكری شیعی است. اما بستر آن تاریخ موحدانه ایران و بستری جانانه از هنر والای فردوسی است. فردوسی در جای جای شاهنامه همواره وجه حكمت خود را به نمایش می‌گذارد».
رجبی در پایان صحبت‌هایش افزود: «فرهنگستان هنر به تصویرگری شاهنامه می‌پردازد و نه تنها شاهنامه كه در برنامه‌های آینده، مثنوی معنوی و خمسه نظامی، كه هرگز در دوره‌های قبل به تصویر كشیده نشده، توسط هنرمندان نگارگر ایرانی به تصویر كشیده خواهد شد. البته با رویكردی نو و متناسب با همین زمان و با پشتوانه عظیم آیین و ادب ایرانی».
سخنرانی بعدی این مراسم توسط عبدالمجید شریف زاده، دبیرعلمی همایش بین المللی شاهنامه نگاری، صورت گرفت. او درباره این همایش گفت: «شاهنامه از همان زمان كه سروده شد، چنان در دل‌ها راه یافت كه نقل مجالس و محافل روزگار بود. سراینده این كتاب، به مطالب دینی و خداشناسی، اخلاق نیك و خوی پسندیده، نظر داشته است به طوری كه در لابه‌لای داستان‌ها و افسانه‌هایش، نشانه‌های زندگی درست و صحیح یافت می‌شود. به این گونه شاهنامه فردوسی، صرف نظر از جنبه حماسی آن، از جهات گوناگون، شایان توجه است و در واقع نكاتی را در بر دارد كه شایسته یك انسان كامل است».
او در ادامه گفت: «هدف دیگر فردوسی از نظم شاهنامه، همانا پیوستن افراد و تیره‌ها و طوایف مختلف نژاد ایرانی بوده است، تا به این وسیله وحدت این قوم را تأمین و زمینه تشكیل یك حكومت مركزی قادر را پی ریزی كند. به همین جهت شاهنامه از مهم‌ترین كتاب‌هایی بوده كه توجه خاص و عام را برانگیخته و بارها استنساخ گردیده و خوشنویسان و نگارگران در دوره‌های مختلف، با رغبت و غرور در آن هنرنمایی كرده اند».
شریف زاده در پایان صحبت‌هایش افزود: «فرهنگستان هنر به منظور ارج نهادن به مقام حكیم توس كه در طی سده‌های متمادی توسط هنرمندان به تصویر درآمده و نگاره‌های آنان كه در گونه‌های هنری بیانگر ابداعات و تجلی فرهنگ تفكر و اعتقادات بوده است، برای اولین بار همایش بین‌المللی شاهنامه‌نگاری را برگزار می‌كند».
http://www.aftabnews.ir/vdcexe8f.jh8npi9bbj.html
به گزارش خبرگزاری آفتاب به نقل از روابط عمومی همایش شاهنامه‌نگاری، میرجلال الدین كزازی، محقق و استاد دانشگاه، در آیین گشایش همایش «شاهنامه نگاری» گفت: «شاهنامه شاهكاری حماسی است و حماسه خواه ناخواه ساختار و سرشتی «گیتیگ» دارد. در این نگاره‌ها، زمینه چه گلشن باشد، چه شكارستان و بزمگاه و آوردجای، نیز اسب و سواری و جنگ ابزار و هر پدیده ای دیگر از این دست وابسته به جهانی است دیگر سوی و دیگر سان كه اگر بازتاب و نمودی نیز در گیتی دارد، مگر درشت و كژمژ و ناساز و بی اندام نیست. از آن است كه آنچه در نگاره‌های شاهنامه می‌بینیم، حماسه‌ای است كه به شیوه‌ای شگرف، بیش در مینو می‌گذرد و روی می‌دهد تا در گیتی كه خاستگاه و رزمگاه حماسه است».
در ادامه مراسم افتتاحیه، محمدعلی رجبی، نماینده فرهنگستان هنر گفت: «این همایش به مناسبت رنج سی‌ساله حكیم و هنرمند فرهیخته ایران، حكیم ابوالقاسم فردوسی، از سوی فرهنگستان هنر برنامه ریزی شده است. شاید جای این سؤال باشد كه چرا فرهنگستان هنر به بزرگداشت چنین شخصیت نامورنامه‌ای پرداخته است. آن هم در دوره‌ای كه هنر با تعاریف و فضایی جدید در جهان رشد یافته و در ایران هم به تبعیت از این روند، در حال رشد و تحول است. شاید دلیل این حركت فرهنگستان این باشد كه نامورنامه فردوسی بزرگ، كتاب حكمت ایرانی-اسلامی و با تفكری شیعی است. اما بستر آن تاریخ موحدانه ایران و بستری جانانه از هنر والای فردوسی است. فردوسی در جای جای شاهنامه همواره وجه حكمت خود را به نمایش می‌گذارد».
رجبی در پایان صحبت‌هایش افزود: «فرهنگستان هنر به تصویرگری شاهنامه می‌پردازد و نه تنها شاهنامه كه در برنامه‌های آینده، مثنوی معنوی و خمسه نظامی، كه هرگز در دوره‌های قبل به تصویر كشیده نشده، توسط هنرمندان نگارگر ایرانی به تصویر كشیده خواهد شد. البته با رویكردی نو و متناسب با همین زمان و با پشتوانه عظیم آیین و ادب ایرانی».
سخنرانی بعدی این مراسم توسط عبدالمجید شریف زاده، دبیرعلمی همایش بین المللی شاهنامه نگاری، صورت گرفت. او درباره این همایش گفت: «شاهنامه از همان زمان كه سروده شد، چنان در دل‌ها راه یافت كه نقل مجالس و محافل روزگار بود. سراینده این كتاب، به مطالب دینی و خداشناسی، اخلاق نیك و خوی پسندیده، نظر داشته است به طوری كه در لابه‌لای داستان‌ها و افسانه‌هایش، نشانه‌های زندگی درست و صحیح یافت می‌شود. به این گونه شاهنامه فردوسی، صرف نظر از جنبه حماسی آن، از جهات گوناگون، شایان توجه است و در واقع نكاتی را در بر دارد كه شایسته یك انسان كامل است».
او در ادامه گفت: «هدف دیگر فردوسی از نظم شاهنامه، همانا پیوستن افراد و تیره‌ها و طوایف مختلف نژاد ایرانی بوده است، تا به این وسیله وحدت این قوم را تأمین و زمینه تشكیل یك حكومت مركزی قادر را پی ریزی كند. به همین جهت شاهنامه از مهم‌ترین كتاب‌هایی بوده كه توجه خاص و عام را برانگیخته و بارها استنساخ گردیده و خوشنویسان و نگارگران در دوره‌های مختلف، با رغبت و غرور در آن هنرنمایی كرده اند».
شریف زاده در پایان صحبت‌هایش افزود: «فرهنگستان هنر به منظور ارج نهادن به مقام حكیم توس كه در طی سده‌های متمادی توسط هنرمندان به تصویر درآمده و نگاره‌های آنان كه در گونه‌های هنری بیانگر ابداعات و تجلی فرهنگ تفكر و اعتقادات بوده است، برای اولین بار همایش بین‌المللی شاهنامه‌نگاری را برگزار می‌كند».
http://www.aftabnews.ir/vdcexe8f.jh8npi9bbj.html
زندگی نامه دکتر میرجلال الدین کزازی
میرجلال الدین کزازی در دیماه 1327 در کرمانشاه در خانواده ای فرهیخته و فرهنگی که بنیادگذار آموزش نوین در این سامان است، چشم به جهان گشود. خوگیری به مطالعه و دلبستگی پرشور به ایران و فرهنگ گرانسنگ و جهانی آن را از پدر که مردی آزادمنش و فراخ اندیش و مردم دوست بود به یادگار ستاند. دوره دبستان را در مدرسه آلیانس کرمانشاه گذرانید و از سالیان دانش آموزی با زبان و ادب فرانسوی آشنایی گرفت. سپس دوره دبیرستان را در مدرسه رازی به فرجام آورد و آنگاه برای ادامه تحصیل در رشته زبان و ادب پارسی که در چشم او رشته و دانشی است گرامی و سپند، به تهران رفت و در دانشکده ادبیات فارسی و علوم انسانی دانشگاه تهران دوره های گوناگون آموزشی را سپری کرد و به سال 1370 به اخذ درجه دکتری در این رشته نائل آمد. او از سالیان نوجوانی نوشتن و سرودن را آغاز کرده است و در آن سالیان با هفته نامه های کرمانشاه همکاری داشته و آثار خود را در آنها به چاپ می رسانیده است. او اینک عضو هیأت علمی در دانشکده ادبیات فارسی و زبانهای خارجی وابسته به دانشگاه علامه طباطبایی است. او افزون بر زبان فرانسوی که از سالیان خردی با آن آشنایی یافته است، با زبانهای اسپانیایی و آلمانی و انگلیسی نیز آشناست و تاکنون دهها کتاب و نزدیک به دویست مقاله نوشته است و در همایش ها و بزمهای علمی و فرهنگی بسیار در ایران و کشورهای دیگر سخنرانی کرده است. چندی را نیز در اسپانیا به تدریس ایرانشناسی و زبان فارسی اشتغال داشته است. او گهگاه شعر نیز می سراید و نام هنری اش در شاعری "زروان" است. ترجمه او از "انه اید ویرژیل" برنده جایزه بهترین کتاب سال شده است و تألیف او "نامه باستان" نیز که در نه جلد به چاپ رسیده است، حائز رتبه نخستین پژوهشهای بنیادی در جشنواره بین المللی خوارزمی.
۱۳۸۹ مهر ۲, جمعه
فعل مستقبل
نشان مى دهد که آغاز تحقّق معناى فعل، در زمان آینده خواهد بود.
- (خواهم نوشت – خواهی نوشت – خواهد نوشت – خواهیم نوشت – خواهید نوشت – خواهند نوشت )
فعل مضارع/ انواع فعل مضارع
فعل مضارع
نشان مى دهد که آغاز تحقّق معناى فعل، در زمان حال یا آینده است.- ساده:( روم – روی – رود – رویم – روید – روند )
- اِخبارى :( می روم – می روی – می رود – می رویم – می روید – می روند )
- التزامى :( بروم – بروی – یرود – برویم – یروید – یروند )
- ملموس :(دارم می یروم – داری میروی – دارد می رود – داریم می رویم – دارید می رویم – دارند می روند)
انواع فعل مضارع
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)